/македонски подолу/
About
Co-existing is initiating program for proposing formats of operating in a co-functional world.
Co-existing is initiating program of 3 happenings: Co-teaching (laboratory around productions), Fest happening (festival for presenting own produced pieces) and Closed Meeting (closed door meeting for initiating network around alternative production modes)
– Co- teaching is a laboratory imagined as a space at which the structure of functioning is not strictly defined, yet offers existence. Guided by our needs the idea is to propose a space in which we will function through the principle of CO (co-existing, co-rehearsing, co-performing, co-practicing, co-laborating)
– Fest Happening is a festival imagined as space at which the structure of curating is not by system of choosing art works but by already chosen participants for the laboratory, which will propose art works they would like to offer for presenting it to the local audience. Guided by our needs the idea is to propose a space in which we will function through the principle of self inviting and co-operating for curating festivals. Festivals taken as formats that present art works.
– Closed meeting is a closed door space in which the structure of functioning it’s not still defined since it’s a start up meeting in direction of initiating discussions around the necessities of alternative production modes. Guided by our needs our idea is to propose a space for discussion from another perspective in production approaches. The current activities are based on expanded educational structures, but we would like to watch at it rather from an interaction point of view than the education one.
CO-existing: Its activation which proposes direction for state of being, followed by state of functioning, followed by state of analyzing, therefore state of articulating. The motivation for such focus somewhere far back goes from the followed possible definitions, formulations:
- To exist together, at the same time, or in the same place.
- To live in peace with another or others despite differences, especially as a matter of policy:
“I’ve been wrestling with the dilemma of how you coexist with those you hate”, Ariel Dorfman.
At a time of corporatization of culture, vitiation and marginalization of the public good, collapse of the public sphere, commodification of art and culture, crisis of the representative democracy and growth of nationalism, we believe it is crucial to discuss the state of art, the conditions of work in which it is created, both in the public institutions and independently, and how the politics, the state, and the capital influence its creation, aesthetics, and mode of distribution. It is also necessary to evaluate the ways in which it is reflected and managed, as well as the policies of participation in art, and its (re)presentation.
This theoretical-artistic program taking place in Kino Kultura, arose from the need for theatre, dance and performance to be understood, looked at, shown and thought differently, or to offer reviews and new angles of viewing the conditions in which these arts are created, perceived, followed. The need to recognize the artistic achievements in the performing arts through a different prism than the traditional one, which will provide an opportunity to talk about what it signifies, how it is developed, how politics influences, or not, its development, or what are the signifiers produced by art while it is distributed in the public, and how such signifiers perform meanings that change, write, reform the artistic and cultural context itself.
The artistic public sphere is conflicting and it represents a space for different and opposing subjectivities, politics and economies, or a “battle field” according to Pierre Bourdieu and Hans Haacke, where different ideological positions strive towards power and sovereignty. It is not unitary, nor autonomous, although it sometimes strives to be. This world, sphere, is regulated by politics, the economy, and it is in constant relation with other public spheres and areas, which is best seen in the critical theory and the critical, conceptual and/or contextual artistic practices.
Art has become a field of thought, reflection, diversities, opportunities, exchange, comparative analysis, as well as a mediator between different fields, ways of perception and thinking, and between many different positions and subjectivities.
Viewing and reflecting upon art in relation to context, or the other public spheres, areas, is the approach through which we will talk about the contemporary performing arts, and we will also look into the notions of art, politics, institution, and body, and their relations.
In contemporary artistic practices, we can see a certain “permeability”, or an extended practice, an extended artistic field, or an interdisciplinary approach. These practices intervene in several fields besides the traditionally formulated artistic disciplines, – cross-border -, and touch upon, encounter other areas such as sociology, politics, critical theory, and so on.
This program is interested in such “permeability” of the contemporary arts, in the relations of an artistic field or world with the rest of the public spheres and areas, disciplines. This program begins at and returns to the field of performing arts (theatre, dance, performance), and through the interdisciplinary approach, it passes across the other spheres and practices.
_______________________
/македонски подолу/
Ко-постоење е иницирана програма за предлагање формати на работење во ко-функционален свет.
Програмата е составена од 3 настани: Ко-настава (лабораторија за продукции), Фестивалско случување (фестивал за презентирање на сопствени продуцирани дела) и Затворен состанок (состанок на затворени врати за иницирање мрежа околу алтернативни начини на производство)
– Ко-наставата е лабораторија замислена како простор во кој структурата на функционирање не е строго дефинирана, но сепак постои. Водени од нашите потреби, идејата е да предложиме простор во кој ќе функционираме преку принципот на Ко- (ко-егзистирање, ко-вежба, ко-изведување, ко-вежбање, ко-лабораторија)
– Фестивалско случување е замислено како простор во кој структурата на курирање, не е според системот на избор на уметнички дела, туку од веќе избрани учесници во лабораторијата, кои ќе предложат уметнички дела што би сакале да ги презентираат пред локалната публика. Водени од нашите потреби, идејата е да предложиме простор во кој ќе функционираме преку принципот на само поканување и соработка за курирање на фестивали. Фестивали земени како формати во кои се претставени уметнички дела.
– Затворениот состанок се случува зад затворени врати, во кој структурата на функционирање сè уште не е дефинирана, бидејќи е почетен состанок за иницирање дискусии за потребите на алтернативните начини на продукција. Водени од нашите потреби, нашата идеја е да предложиме простор за дискусија од друга перспектива во производствените приоди. Тековните активности се засноваат на проширени образовни структури, но, ние би сакале да го гледаме тоа од поглед на интеракција, отколку од поглед на образованието.
Ко-постоење: Неговото активирање предлага насоки за состојбата на постоење, проследено со состојба на функционирање, проследено со состојба на анализа, па затоа и состојба на артикулација. Мотивацијата за таков фокус води некаде далеку и доведува до следниве можни дефиниции, формулации:
- Да постоиме заедно, во исто време или на исто место.
- Да живееме во мир со друг/иот/ата или со други и покрај разликите, особено како прашање на политиките:
„Се борев со дилемата, како да живееме со оние кои ги мразиме“
Ариел Дорфман
Во време на корпоризација на културата, животен век и маргинализација на јавното добро, колапс на јавната сфера, комодификација на уметноста и културата, криза на репрезентативната демократија и порастот на национализмот, сметаме дека е клучно да се разговара за состојбата на уметноста, условите за работа во кои се создава, како во јавните институции, така и независно, и како политиката, државата и капиталот влијаат на неговото создавање, естетика и начин на дистрибуција. Исто така, потребно е да се оценат начините на кои се рефлектира и управува, како и политиките на учество во уметноста и нејзиното (повторно) претставување.
Оваа теоретско-уметничка програма што се одвива во Кино Култура, произлезе од потребата театарот, танцот и претставата да бидат разбрани, погледнати, прикажани и размислувани поинаку или да понудат погледи и нови агли на гледање на условите во кои се перцепираат, следат и создаваат овие уметности. Потребата да се препознаат уметничките достигнувања во изведувачката уметност преку поинаква призма од традиционалната, што ќе даде можност да разговараме за тоа што претставува, како се развива, како политиката влијае, или не, врз нејзиниот развој или кои се ознаките произлезени од уметноста додека се дистрибуираат во јавноста и како таквите означувачи вршат значења што го менуваат, пишуваат, реформираат самиот уметнички и културен контекст.
Уметничката јавна сфера е конфликтна и претставува простор за различни и спротивставени субјективи, политики и економии или „борбено поле“ според Пјер Бурдју и Ханс Хаке, каде што различни идеолошки позиции се стремат кон моќ и суверенитет. Не е унитарна, ниту автономна, иако понекогаш се труди да биде. Овој свет, сфера, е регулиран со политики, економија и е во постојана врска со другите јавни сфери и области, што најдобро се гледа во критичката теорија и критичките, концептуалните и / или контекстуалните уметнички практики.
Уметноста стана поле на мисла, рефлексија, разновидност, можности, размена, компаративни анализи, како и медијатор помеѓу различни полиња, начини на перцепција и размислување и помеѓу многу различни позиции и субјективитети.
Гледањето и размислувањето за уметноста во однос на контекстот или другите јавни сфери, области, е пристап преку кој ќе разговараме за современата изведувачка уметност, а исто така ќе ги разгледаме поимите за уметност, политика, институција и тело, и нивните односи.
Во современите уметнички практики, можеме да видиме одредена „пропустливост“, или проширена практика, проширено уметничко поле или интердисциплинарен пристап. Оваа програма отпочнува и завршува во полето на изведувачките уметности (театар, танц, перформанс), и преку интердисциплинарен пристап се движи низ други полиња и практики.
_____________________________
More activities within the Co-collaboration programme:
European Diploma in Project Management in Culture 2018/2019
FELDENKRAIS METHOD workshop with Nevenka Koprivšek